2012: Oud nieuws
Voorwoord Onderstaand verhaal lijkt op het eerste gezicht niet zoveel te maken te hebben met m'n werk als therapeut, maar dat is slechts schijn. Ik werk veel aan de spirituele ontwikkeling van mensen en dat proces voltrekt zich wereldwijd steeds sneller en intenser, doordat er een zeer grootschalig natuurkundig proces gaande is dat ons heel erg beïnvloedt. Dit proces is voor de meeste mensen echter nog totaal onbekend. Enerzijds heeft dit te maken met het feit dat wij ons vaak niet realiseren dat onze Aarde slechts een heel klein tandwieltje in een gigantisch uurwerk is. Daardoor zien we de samenhang met de rest van het heelal niet. Anderzijds is het zo: Wij zijn beslist geen fysieke wezens die af en toe een spirituele ervaring hebben, maar spirituele wezens die af en toe een fysieke ervaring hebben! Oftewel: onze ziel is onsterfelijk. Alle religies van de hele wereld gaan hier van uit. Alleen de kerk in Rome heeft die visie in de 5e eeuw omgekeerd. Dat dit verhaal "2012, oud nieuws" heet, suggereert een achterhaald verhaal, maar het is nog steeds actueel en blijft dat ook nog wel een tijdje. En trouwens, over ca. 13.000 is het weer actueel. Mischien is deze website er dan nog steeds... Ik wil je op deze manier de kans geven om alvast "wakker" te worden. We krijgen er allemaal mee te maken, of je nu wilt of niet en het maakt nogal wat uit of je wel of niet bent voorbereid. Ik pretendeer geen wetenschapper te zijn en het gaat mij ook niet om de exactheid van de jaartallen en andere 'technische feiten' die in dit verhaal worden genoemd, alhoewel ik deze gegevens allemaal uit betrouwbare wetenschappelijke bronnen heb gehaald. Het gaat mij erom dat het je duidelijk wordt dat er een aantal zeer belangrijke processen gaande zijn en of die nu een dag eerder of later beginnen, of dat er een planeet meer of minder bij betrokken is, is voor mij niet zo van belang. Peter Langendijk. |
In het kort De mensheid bevindt zich op dit moment in een zeer bijzondere fase, waarbij de spirituele ontwikkeling in een versneld tempo verloopt. Het is nu mogelijk om de problematiek die we ervaren in hoog tempo te verwerken en de karmische banden met ons verleden gemakkelijker los te maken. Hierdoor krijgen we innerlijke rust, vinden we ons werkelijke zelf terug en kunnen we ons meer richten op de mooie dingen in het leven. Het is natuurlijk niet verplicht, want je bepaalt zelf of je daar wel of niet in meegaat. Maar zo'n kans laat je toch niet liggen? Dit komt doordat onze Zon en haar planeten een baan beschrijven door het Melkwegstelsel. Die baan duurt een kleine 26.000 jaar (eigenlijk 12 x een dierenriemperiode van 2.160 jaar) en daarbij reizen we elke 13.000 jaar door een gebied met een zeer hoog energetisch niveau: de fotonengordel, een geconcentreerd energieveld. Dat gebeurt in het Aquariustijdperk (waar we nu in duiken) en in het Leeuwtijdperk (dat is aan de andere kant van die omloop, over 13.000 jaar). Die hoge energie heeft een grote invloed op het leven op Aarde, niet alleen natuurkundig, maar vooral ook spiritueel en zal ruwweg zo'n 2.000 jaar duren. Het is een energieveld waar we langzaam aan in glijden en waardoor we elk jaar een hogere dosis van die energie krijgen. Daarnaast is er ook nog een grootschalig uitlijningsproces gaande, waarbij een aantal planeten en sterren op één lijn komen te staan. Nu is het niet zo, dat dit een kwestie is van een knop omdraaien: het is een langzaam proces en we zitten al een hele tijd in de aanloop er naar toe. Deze uitlijning is al een hele tijd bezig. Het theoretische hoogtepunt van deze uitlijning was op 21 december 2012 en dat viel min of meer samen met de start van onze reis door de fotonengordel. In de oude culturen zijn verschillende meetmethoden gebruikt om dit tijdstip te bepalen en daarom zijn er ook enkele andere data in omloop. Als we dit echter tegen het licht van de eerder genoemde 26.000 jaar bekijken, liggen deze data ongelofelijk precies bij elkaar. Globale positie van ons zonnestelsel in het Melkwegstelsel tijdens de uitlijning. |
Is dit nieuw? Nee, dit is al zo oud als de Aarde zelf. Ook de oude Babyloniërs kenden dit verschijnsel, evenals de Phoeniciërs, de Egyptenaren en de Grieken. Het staat zelfs in de oude Indische Vedische geschriften, in de Egyptische hiërogliefen en in de Chinese I Ching. Ook de Olmeken, Maya's, Azteken en de Noormannen waren hiervan op de hoogte. Al deze culturen hebben hun eigen meet- en berekeningsmethoden en zitten - gezien de enorme tijdspanne - ongelofelijk dicht bij elkaar. Zelfs de kerk in Rome weet dit maar al te goed, maar die praat daar niet over: die heeft geen behoefte aan ontwikkelde mensen... De Maya's en Olmeken spreken over 21 december 2012, de Azteken gebruiken een totaal andere methode en komen uit op 20 mei in dat zelfde jaar (zij pakken dan ook nog een volledige zonsverduistering mee), de oude Atlantianen zaten op 20 december, de oude Egyptenaren op 19 december en de oude Grieken op 12 december. En dat met al die 'primitieve' middelen.... De Christenen geven geen exacte datum, maar verwachten na het 2e millennium de "Dag des Oordeels" (Johannes, Boek der Openbaringen). De Maya's hadden zo'n 500 jaar voor Christus al een aantal kalenders gemaakt, waaronder de 'Tun Uc' (een jaarkalender met 13 maanden van 28 dagen), de 'Tzolkin' (een 260-dagen kalender) en de 'Lange Telling' kalender (een kalender die werkt met periodes van 5.125 jaar). De 'Lange Telling' kalender is geijkt op 21 december 2012. Deze kalenders worden vandaag de dag nog steeds gebruikt en zijn onbetwist de meest perfecte ter wereld. De Maya's hadden de lengte van een jaar destijds al berekend op 365,24200 dagen. In de jaren 60 is m.b.v. computers een lengte van 365,24220 dagen bepaald, maar inmiddels is dit door de wetenschap gecorrigeerd naar 365,24199 dagen. Nog niet zo slecht van die 'primitieve' Maya's, hè? Waarom zouden die mensen zo'n perfecte kalender maken en ijken op een datum die 2.500 jaar verder in de tijd ligt? Het ligt toch veel meer voor de hand dat ze daar b.v. de geboortedag van een koning voor hadden genomen? De Maya's gebruiken de uitlijning van de Aarde, de Zon en het hart van de Melkweg (dus dat die samen op één lijn staan) voor het synchroniseren van hun kalender. Dit heet Galactische Kosmologie. Die oude culturen waren op dat punt veel verder dan wij. Zij waren bekend met de grote klok die 'heelal' heet, o.a. door deze goed te observeren. Zij wisten al dat het leven op Aarde wordt bepaald door de stand van de planeten en de sterren. Maar wij hebben vanuit onze maatschappij niet geleerd om dat belangrijk te vinden. We lezen nog wel eens lacherig een horoscoopje, maar een goede, op maat gemaakte horoscoop vertelt verrassend veel over jezelf: ik heb dat zelf mogen ervaren... De periode van 5.125 jaar van de Maya's staat voor een 'Grote Cyclus', of 'Wereldtijdperk' of 'Zon'. De collectieve mensheid ontwikkelt zich volgens hen in vijf van deze periodes, wat overeenkomt met 25.625 jaar (5 x de 'Lange Telling'). En dat komt verrassend dicht bij wat men tegenwoordig heeft berekend voor de dierenriemprecessie (zie volgende hoofdstuk). Die 21 december 2012 is voor de Maya's het einde van vijf complete cycli. Ook de kalender van de Inca's, de Hopi indianen, de Egyptenaren, de Tibetanen, de Essenen en de Kelten (de 'Druïdenkalender') loopt dan af. Men wist dus vroeger al, dat 2012 een magisch jaar zou worden. Een jaar van grote veranderingen voor de Aarde en de mensheid. We gaan dan een nieuw tijdperk in: we gaan van het Vissentijdperk naar het Aquariustijdperk, we gaan van de 3e via de 4e naar de 5e dimensie. Maar we hebben het zo druk met onszelf, onze aan/uit relaties, onze carrière, onze bankrekening, ons 2e huisje, etc, dat we niet meer naar boven kijken. En als er straks toch 'vreemde' dingen gebeuren (en dat staat al vast), dan schrikken we, snappen er helemaal niks meer van en dat maakt ons ontzettend bang. Wat is dit? Wat gebeurt er? Hoe kan dat? Kun je je nog herinneren hoe een aantal bevolkingsgroepen in India angstig reageerde op een zonsverduistering aldaar (11-08-'99)? Ze riepen angstig: "We worden gestraft door de goden!" en stortten zich huilend en biddend op de grond. Als wij zo in ons zelf gekeerd blijven leven, gaan we dat soort reacties hier straks ook krijgen. We snappen er dan helemaal niks meer van en worden doodsbang van alles wat er gebeurt... |
Wat is de oorzaak? Zoals de Aarde om haar eigen as draait, zo draait de Maan om de Aarde en de Aarde op haar beurt weer om de Zon. Deze cycli kennen we allemaal, omdat we die een aantal malen in ons leven ervaren: de eerste duurt een dag, de tweede duurt een maand en de derde duurt een jaar. Maar er is meer. Zo beschrijft onze Zon (en dus ook haar bijbehorende planeten) op haar beurt weer een baan. En zo zijn er nog een aantal relatief kleine en veel grotere cycli, zoals bv. de rotatie van het Melkwegstelsel om haar eigen as (ca. 225 miljoen jaar) en de baan die het Melkwegstelsel op haar beurt weer om de 'Grote Centrale Zon' beschrijft. Maar de effecten van deze cycli kennen we niet, omdat die veel te lang duren voor ons relatief korte leventje op Aarde. Op dit moment hebben we te maken met een aantal cycli die in 2012 vrijwel gelijktijdig tot een hoogtepunt kwamen. Zo was onze normale jaarcyclus ten einde, de 'Baktun' van de Maya's (5.125 jaar) was ten einde, de vijf cycli voor de collectieve mensheid (25.625 jaar) waren ten einde en de rotatiecyclus van het Melkwegstelsel zelf (225 miljoen jaar) was ten einde. Het heelal is net een grote klok: telkens als er weer een cyclus is volbracht, dan wordt er weer een tandje van het volgende wiel aangetikt en gebeurt er weer iets grootschaligs. Tevens gaat de net volbrachte cyclus zich weer herhalen. Wat je onder de elektronenmicroscoop ziet, zie je ook door een ruimtetelescoop: alles draait om elkaar heen, alles beïnvloedt elkaar en alles houdt elkaar in balans. Zo boven, zo beneden. Voor ons is die cyclus van ca. 26.000 jaar op dit moment de belangrijkste. Hij wordt ook wel de 'Vega-' of 'Poolstercyclus' genoemd. Dit komt doordat het vlak waarin ons gehele zonnestelsel draait, kantelt en de aardas (aan de Noordpoolzijde) hierdoor tijdens deze cyclus een soort cirkel in het heelal beschrijft (niet te verwarren met de verschuiving van de magnetische Noordpool en de jaarlijkse kanteling van de Aarde, waardoor onze seizoenen ontstaan). Deze cirkel loopt door de sterren Vega, Polaris (onze Poolster) en Alpha Draconis. Rond 2.800 voor Christus wees de aardas naar Alpha Draconis in de staart van de Draak. Op dit moment wijst hij naar de Poolster en rond 13.300 wijst hij naar Vega. Aan de zuidzijde beschrijft de aardas een cirkel om de Pleiaden, met als centrale punt de hoofdster van de Pleiaden: Alcyone. De precessie met noord- en zuidas van de Aarde. Toch is die Vega- of Poolstercyclus geen nieuws. Elke astronoom kent het verschijnsel 'precessie van de dierenriem' of 'precessie van de equinoxen'. Deze precessie (= verschuiving) is een optisch effect en wordt veroorzaakt doordat de positie en oriëntatie van de Aarde in het heelal t.g.v. bovengenoemde cyclus voortdurend verandert. Daardoor verandert ook onze waarnemingspositie en lijkt het net alsof de diverse sterrenbeelden voortdurend aan de hemel bewegen. Ze maken niet alleen een op- en neergaande beweging, maar verschuiven ook van links naar rechts en weer terug t.g.v. de Vegacyclus. Wat de meeste astronomen echter niet weten, is dat de keerpunten in deze beweging een tweetal indrukwekkende momenten markeren.... Probeer je eens voor te stellen hoeveel kracht er nodig is om de eb- en vloedbeweging op Aarde te veroorzaken. Miljarden liters water worden tweemaal daags 'opgetild' door de Maan en dat gaat continue door. En dan die baan van onze Aarde. Zo'n enorme massa slingert rond aan een denkbeeldig touwtje en wat houdt haar in bedwang? Precies, ons relatief kleine zonnetje. We hebben het hier dus over onvoorstelbaar grote krachten. Ik zal proberen om die krachten een klein beetje tot de verbeelding te brengen. Slinger maar eens een fles flisdrank van een liter rond aan een touwtje van 1 meter: dat hou je niet zo heel lang vol. Hier gaat het om de Zon, die onze Aarde van 5.974.000.000.000.000.000.000.000 kg. rondslingert aan een touwtje van 149.600.000 km. lang, waardoor wij 939.488.000 km in 365 dagen afleggen. Oftewel: de Aarde suist met een snelheid van 107.174 km per uur door het heelal. En dan hebben we het alleen nog maar over onze rotatie om de Zon... Als je de rotatie van onze Zon zelf ook nog meerekent, kom je nog hoger uit en als je de omloop van ons ons Melkwegstelsel ook nog in aanmerking neemt, dan hebben we het over ca. 200 km per seconde! Onze Melkweg is eigenlijk een hele grote bol is met ontelbaar veel planeten en sterren. Maar doordat die Melkweg zo hard ronddraait, is ze uitgedijd tot een min of meer platte schijf. Aan de buitenkant van die schijf bevinden zich een aantal 'slierten' en in één daarvan, genaamd 'de arm van Orion', bevinden wij ons. Het Melkwegstelsel. De afstand van de Aarde tot het middelpunt (A) bedraagt 32.000 lichtjaren. De doorsnede van het Melkwegstelsel (D) is 100.000 lichtjaren. Één lichtjaar is de afstand die het licht in 1 jaar aflegt met 300.000 km/sec. De 26.000-jarige baan die onze Zon beschrijft, is een baan die op bepaalde momenten een uitlijning heeft met een aantal sterren en planeten, waardoor zwaartekrachten en andere energievelden elkaar versterken. Bij elke uitlijning worden wij weer blootgesteld aan die enorme krachten en energieën. Er wordt aan de Aarde getrokken en geduwd, waardoor de continenten onder grote druk komen te staan en er aard- en/of zeebevingen (tsunami's) en de vulkanische activiteiten ontstaan. Ook wordt de temperatuur van onze atmosfeer steeds hoger door alle externe energiebronnen, waardoor de ijskappen smelten en het zeewater stijgt. Maar het wordt nog spannender. De wetenschap heeft aangetoond, dat het hart van de Melkweg steeds actiever lijkt te worden en steeds meer energie begint uit te stralen. Dit is echter een betrekkelijke constatering, omdat we dit waarnemen vanaf onze planeet. Die activiteit is er continue, maar wordt door onze veranderende positie steeds sterker waarneembaar. Net als de zon die altijd schijnt, maar die je pas ziet als de wolken verdwijnen. De bron van deze energie is Sagittarius A in het sterrenbeeld Sagittarius (Boogschutter). Sagittarius A is hiernaar vernoemd, omdat we die waarnemen door dat sterrenbeeld heen. In werkelijkheid is Sagittarius A een zwart gat, dat het hart van de Melkweg vormt. De Maya's noemen dit Hunab K'u. Op het moment dat de Aarde en de Zon in één lijn staan met Sagittarius A, bereikt die energie de Aarde met maximale sterkte en dat zal waarschijnlijk te zien zijn als een intense lichtbron. Uitlijning planeten op 21-12-2012. Die maximale sterkte wordt veroorzaakt door een laserstraaleffect. Op 21 december 2012 stonden de Aarde, de Maan, Venus en de Zon precies in één lijn met de centrale ster Alcyone van de Pleiaden en het hart van de Melkweg. Dit is op zich al heftig genoeg, maar er kwam nog een schepje bovenop. Bij een echte laserstraal wordt de straal gestabiliseerd door een krachtig medium wat er haaks op staat. En wat gebeurde hier: op dat moment stond Uranus er precies haaks op. En in 1987 is er een supernova geïmplodeerd in de Tarantula nevel in de Grote Magellaen Wolk (Supernova 1987A), waardoor het elektromagnetische veld van Uranus met een factor 100 in kracht is toegenomen (bron: Scientific American, 1999). Hierdoor onstond dus een perfecte focussing van die laserstraal en dat heeft geleid tot een enorme energieverhoging van de Aarde. |
Wat zijn de gevolgen voor de Aarde? Dit gaat meestal gepaard met grote verschuivingen in de polen en kan zelfs leiden tot het complete ompolen van de Aarde. Dat is ook te zien op de bodem van de Atlantische Oceaan. In het midden hiervan bevindt zich de "Atlantische rug", een grote naad tussen het Amerikaanse continent enerzijds en het Europese en Afrikaanse continent anderzijds, waar voortdurend magma omhoog wordt geperst. Dit heeft nog te maken met de ondergang van Atlantis. Hierdoor drijven Amerika en Europa/Afrika jaarlijks ca. 4 cm. uit elkaar en ontstaan er aan weerszijden van die naad bergketens op de bodem van de oceaan. Het magma is echter sterk ijzerhoudend en zolang het nog vloeibaar is, neemt dit de magnetische polariteit van de Aarde aan. Zodra het in aanraking komt met het koude zeewater, stolt het en ontstaat er een permanente magneet. Onderzoek heeft uitgewezen, dat sommige bergketens een noord-zuid gerichte polariteit hebben en anderen een zuid-noord gerichte polariteit. Hieruit is gebleken dat dit ompolen al minstens 170 keer heeft plaatsgevonden. Ook in de sedimentlagen (afzetting van deeltjes) vinden we dit verschijnsel terug. Nieuw? Nee dus. De wetenschap twijfelt er niet meer aan dat dit op korte termijn weer gaat gebeuren: men weet alleen niet precies wanneer. Kun je je voorstellen, hoe groot en sterk een hoefijzermagneet moet zijn om zo'n bol als de Aarde om te polen? En stel je die magneet dan eens voor op een vrijwel oneindige afstand, ver buiten ons zonnestelsel, rekening houdend met het feit dat z'n kracht kwadratisch met de afstand afneemt.... Niet te geloven toch! Of zou er nog een andere mogelijkheid zijn? Jazeker, die is er en dat is de meest voor de hand liggende mogelijkheid. Het magnetische veld wordt nl. opgewekt door de rotatie van de Aarde en dat komt met name doordat de vloeibare magmalaag sneller draait dan de buitenste korst. Die magmalaag draait per 1.000 jaar ca. 1 omwenteling meer dan de korst en dan krijg je het effect van een dynamo, die elektriciteit en dus ook magnetisme opwekt. Die twee gaan nu eenmaal hand in hand. Die poolverschuiving of ompoling wordt dus veroorzaakt door de korst of de magmakaag de andere kant op te laten draaien. Onze magnetische noordpool "wandelt" op dit moment ca. 100 m per dag van Noord-Canada naar Siberië en in de afgelopen jaren heeft die al een heel grillig pad afgelegd. Ook zijn er magmagebieden die op dit moment aan het ompolen zijn of drastisch aan kracht hebben ingeboet. Rondom Zuid-Afrika bevindt zich een heel groot magmagebied (de "South Atlantic Anomaly"), wat imiddels al helemaal is omgepoold! De wetenschap neigt al steeds meer naar het omkeren van zo'n draairichting en ook dat is niet nieuw. Het is al bewezen, dat er voorafgaande aan zo'n poolverschuiving of ompoling altijd een daling van het aardmagnetisme te zien is. En die daling is middels satelietmetingen al lang vastgesteld: 10% daling van 1999 t/m 2004. Dit omkeerfenomeen is ook beschreven in de 1.000-en jaren oude Egyptische hiërogliefen, waarin de vluchtende Atlantiërs na een ongewoon lange nacht op zee de Zon van de andere kant op zagen komen (bron: "Le Grand Cataclysme", Albert Slosman). En vergeet niet dat deze mensen bijzonder goed konden navigeren. Wees in elk geval voorzichtig met de uitdrukking ".... pas als de Zon van de andere kant opkomt", want misschien gaan we het nog beleven! Atlantische Rug. Bron: Elzeviers Nieuwe Grote Wereldatlas. Je kunt je natuurlijk wel voorstellen, dat dat omkeren niet een kwestie is van een knop omdraaien. Op een gegeven moment komt de Aarde heel langzaam tot stilstand en dat geeft natuurlijk nogal wat problemen. Door het langzamere draaien worden we overdag langer aan het daglicht blootgesteld en dat kan tot een behoorlijke temperatuurverhoging leiden. Dat zelfde geldt natuurlijk voor de nacht: het gaat heel lang afkoelen. Hierdoor ontstaan enorme schommelingen is de temperatuur, die hun hoogtepunt bereiken als de Aarde stilstaat. Je zult maar net op dat moment heel lang in die brandende zon of ijzige nacht moeten doorbrengen, of blootgesteld worden aan de enorme stormen die daardoor gaan ontstaan. Ook zal de middelpuntvliedende kracht afnemen, waardoor de Aarde weer boller zal worden, met alle gevolgen van dien voor de continenten. Nogmaals: ik weet niet of dit nu weer gaat gebeuren, maar het zou niet de eerste keer zijn als we de Atlantiërs mogen geloven. |
Wat zijn de gevolgen voor de mens? Een aantal zaken zullen ingrijpend gaan veranderen. Afgezien van het geologische 'gerommel' t.g.v. al die eerder genoemde duw- en trekpartijen aan de Aarde, zijn hieronder de belangrijkste punten genoemd: Onze elektronica
Ons zenuwstelsel
Mentale ontwikkeling
Fysieke ontwikkeling
Spirituele ontwikkeling en dimensies
Dit proces is voor iedereen een behoorlijke duw in de richting van verdere ontwikkeling. Er zullen steeds meer 'klokkenluiders' komen die misstanden aan het licht brengen, steeds meer nieuwetijdskinderen die hun ouders gaan confronteren met hun gedrag en denkpatronen, steeds meer oude conservatieve mensen in leidende posities zullen sterven, waarna hun plaatsen worden ingenomen door de inmiddels volwassen nieuwe tijdskinderen en daardoor gaat deze wereld uiteindelijk flink veranderen.. Nog een aardigheidje: het 'gordijn' tussen onze wereld en die van het hiernamaals gaat verdwijnen, waardoor mensen die zijn overgegaan weer deel worden van onze wereld (eigenlijk moet ik dat andersom zeggen: wij worden weer deel van hun wereld). Dat zal wel even wennen zijn, maar we zijn nu ook al samen en we worden heel vaak door overleden personen geholpen. We zien ze alleen niet en dan denken we maar al te graag dat ze er dus ook niet zijn. Stel je voor zeg, al die ongewenste toeschouwers als je lekker aan het vrijen bent. Toch is dat altijd al zo geweest. Vraag maar aan Char.... |
Welke maatregelen kunnen we treffen? Het proces zelf is niet tegen te houden en dat is maar goed ook. Wel zijn er een aantal dingen waar je bewust mee aan de slag kunt gaan om jezelf alvast voor te bereiden, zodat de overschakeling je minder moeite gaat kosten: Je spirituele ontwikkeling
Je afhankelijkheid
Je openheid
Je emoties en je gedachten
Je voeding
|
Wetenswaardigheden
|
Titel: | Auteur: | ISBN: | Omschrijving: |
"Het einde van de Mayakalender, 2012" | John Major Jenkins | 90-2028-224-7 | Een wetenschappelijke studie van de Maya-kalender, de Maya-mythologie, de astrologie en de reguliere astronomie. |
"De Orion-profetie" | Patrick Geryl en Gino Ratinckx | 90-6010-953-8 | Een wetenschappelijke studie van de oriëntatie en ligging van de pyramides en andere gebouwen in Egypte. |
"Het Hathor-Materiaal" | Tom Kenyon & Virginia Essene | 9075636-42-3 | Een andere beschaving, genaamd de "Hathors", is erg betrokken met de mensen op Aarde en geeft hun kennis door omtrent de ontwikkeling die wij nu doormaken. Zij hebben dit in een ver verleden ook meegemaakt en inmiddels helemaal doorgrond. |
"Le Grand Cataclysme" | Albert Slosman | Uitgever: Laffont | Een vertaling van de hiërogliefen die in Egypte zijn gevonden en die de ondergang van Atlantis beschrijven. |
"De Natuurlijke Tijd" | Peter Toonen | 90-75636-39-3 | Berichten van de Maya's voor de nieuwe tijd. |
"De mens in het Aquariustijdperk" | Sonia | 90-75343-15-9 | De visie van Sonia op de mens in het komende nieuwe tijdperk. |
"Het Pleiadisch Werkboek" | Amorah Quan Yin | 90-75636-09-1 | Een rechtstreeks doorgegeven boek van de Pleiadische Afgezanten van het Licht, waarin wordt uitgelegd hoe we onze energiekanalen kunnen openen. |
"Het Pleiadisch Plan" | Barbara Hand Clow | 90-75636-21-0 | Hoe de Pleiadiërs ons op dit moment helpen met onze ontwikkeling. |
"Menselijke Evolutie in Pleiadisch Perspectief" | Amorah Quan Yin | 90-75636-08-3 | Een beschrijving van onze oorsprong van andere planeten en de banden met de huidige bewoners. |
"De Maya-profetiën" | Wiek Lenssen | 90-75636-45-8 | De visie van de Maya's op de komende gebeurtenissen m.b.t. het jaar 2012. |
"The Year Zero" | Wiek Lenssen | Een verfilming van het hiervoor genoemde boek. Te bestellen via wieklenssenfilm.nl. |